Duurzaamheid wordt stilaan een grote gemene deler van onze economie. Elk bedrijf, elke organisatie, elke instelling begrijpt nu onderhand wel dat je tenminste met een half oog naar de iets verdere toekomst moet kijken in het beleid dat je uitstippelt. En beseft meteen dat een plan op zich niet voldoende is, maar dat je je er ook consequent naar moet gedragen. Dat duurzaamheid hierbij stilaan ook meer betekent dan milieuzorg, maar steeds sterker de focus legt op de vermenselijking van de economie is uiteraard mooi meegenomen.

Maar, zoals elke nieuwe norm die zich nestelt in ons collectieve doen en laten, wordt ook de duurzaamheidsgedachte op haar beurt uitgedaagd. Het duurzame gedrag van bedrijven en merken is morgen niet meer voldoende als basis voor een voedzame relatie met haar medewerkers of consumenten. Ze zullen het ook moeten menen.

de intentie telt

Om hun weg te vinden in een steeds groter wordende zee van duurzame, relevante boodschappen en acties zullen consumenten en burgers steeds uitdrukkelijker kijken naar de intentie die erachter zit. Als we geloven dat deze oprecht is, geven we vertrouwen aan de boodschapper en zijn we bereid er een duurzame relatie mee aan te gaan.

Maar natuurlijk is een intentie in ons dagelijkse leven niet meetbaar of beheersbaar. Het impliceert net dat stukje overgave dat je nodig hebt om iemand op zijn woord te geloven. Ze vertaalt het ongrijpbare bewustzijn achter woorden en daden. En net dat onpakbare surplus maakt het verschil in elke relatie, commercieel of niet. Hamvraag is hoe je daarmee omgaat op een markt die hier steeds uitdrukkelijker om zal vragen?

geloof

Het antwoord hierop ligt in het besef dat achter het gedrag van élke mens en groep van mensen een dieper liggende intentie schuilt. Iedere menselijke constellatie bezit een betekenisvolle drijfkracht die haar doen en laten bepaalt en kleurt. We zijn immers allemaal evolutiedieren die jagen op de horizon van onze verwachtingen en dromen. Ook al zijn we er ons dikwijls niet meer bewust van.

En dat is ook logisch, we zijn immers opgegroeid in een context van zin-geving. De zin voor wat we deden werd ons eeuwenlang vanuit een breder kader gegeven via goed doordachte leerstellingen en dogma’s. We leefden vanuit een collectieve onderstroom die leidde naar verlossing. Vandaag is deze uitgemond in een amalgaan van meanderende beekjes die vechtend hun weg zoeken doorheen de drukte van elke dag.

passie als sleutel

Het loont daarom de moeite om even stil te staan bij je initiëel aanwezige drijfkracht. En opnieuw je oorspronkelijke droom aan te spreken van waaruit je als mens, bedrijf of organisatie een engagement bent aangegaan. Als je de ruimte neemt om hierover even na te denken, verstilt de waan van de dag en ben je in staat je intentie opnieuw onder woorden te brengen. Wanneer je deze diepere zin van wat je doet kunt benoemen, spreek je de sleutel aan die je gedrag waarachtig én geloofwaardig maakt: de passie.

Mensen en groepen die hun diepere intentie om te evolueren en groeien kunnen aanspreken, tonen zich immers gepassioneerd. En zij worden morgen meer dan ooit herkend. Want passie liegt niet. Ze stuurt het gedrag naar geloofwaardigheid. De gedreven boodschapper heeft een taal, een stijl en een zelfbewustzijn die voor een waarachtige uitstraling zorgen. Omdat hij het simpelweg is.

echte duurzaamheid

Duurzaam zijn is dus geen kwestie meer van verkoopsstrategie en spruit niet voort uit marktonderzoek. Maar wel van een verdiept bewustzijn over onze dromen, motivaties en wensen voor onszelf en de wereld. Je voelt dat een intentie ‘klopt’ wanneer je er zelf door gemotiveerd wordt, wanneer het de rode draad is in wat je doet. En wanneer je merkt dat medewerkers, klanten en consumenten er hun wensen ook aan kunnen toevoegen.

Mensen, bedrijven en organisaties van morgen zullen morgen van een duidelijke intentie de kern maken waarrond medewerkers en klanten zich verzamelen. Ze bieden naast relevante content een geloofwaardige “intent”.