Tegenwoordig connecteren we ons vanuit onze zetel, maar we verbinden ons met de hele wereld. We kopen achter de hoek, maar eigenlijk in China. We kijken naar terreur op TV, maar voelen de angst ervoor naderen tot in onze steden. We lezen over de Griek die plots niets meer heeft en kijken met argwaan naar ons geld op de bank. Het lijkt er met andere woorden steeds meer op dat elke mens de hele wereld vandaag draagt en ervaart. Als dwergen in eigen tuin voelen we ons tegelijk de reus die het hemelgewelf stut. Als ware Atlassen van ons eigen en elkaars lot.

Maar niet alleen ons ruimtegevoel verandert. Er gebeurt ook wat met de tijd. Alles gaat sneller. Verandering is de norm geworden. Elke zekerheid die ons gisteren houvast gaf, wordt bedolven onder een onstopbare waterval van innovatie. Nog even en we maken met 3D-printers een fabriek van onze huiskamers. Of we laten machines met elkaar communiceren en ons leven organiseren. We rijden in stuurloze auto’s en het zal de robot zijn die zorgt voor de perfecte instant medische diagnose. We leven in het epicentrum van een tornado die de paradigma’s van gisteren aan diggelen waait. En lijken wel overgeleverd aan de willekeur van hypercontext waarin we leven.

verdichting

Het is alsof tijd en ruimte compacter worden en dat maakt de intensiteit van leven en samenleven groter. Dit brengt onzekerheid en spanning met zich mee, maar in de plooien van deze verdichting bevinden zich ook nieuwe mogelijkheden. Want waar de werkelijkheid te groots en te snel wordt voor zijn begrip, daar plooit de mens terug op zijn eigen waarheid. Het wantrouwen in die spannende, maar ook warrige, onzekere en onduidelijke wereld, vergroot het vertrouwen in onszelf.

Waar de waarheid dagelijks anders is, daar geldt de persoonlijke intuïtie en het menselijke gevoel meer dan ooit als bindend kompas voor evolutie. We zoeken nieuwe tijd en ruimte in onszelf. Door op een rijtje te zetten wat écht is, wat belangrijk is, wat duurzame waarde heeft in ons eigen leven, creëren we een nieuw bewustzijn dat in staat is doorheen de waan van de dag te kijken naar wat wezenlijk is. We duiken naar het anker van ons persoonlijk gevoel, van waaruit we vol verwondering naar de wereld kijken én er bovendien ten volle aan deelnemen.

zonder vlees

Je ziet vandaag trouwens steeds meer bewegingen waarin mensen zich vanuit een dergelijk bewustzijn met elkaar verbinden. Kijk naar moderne vastenacties, zoals ‘dagen zonder vlees’. Een eenvoudig initiatief met veel bijval. Maar vooral een beweging van bewust omgaan met jezelf en je context. In deze tekenen van een verbonden zelfbewustzijn liggen de kiemen van een verbindend wereldbewustzijn.

Net daar ontdoet een mens zich van de dwang om de wereld te dragen of elke evolutie te moeten begrijpen.